Hoepier de piep staat op de stiep. daar gaan we weer.
Op weg naar weer een seizoen met allerlei wogsten. Dikke en
dunne, lange of korte, vette of droge. Elk jaar staan we weer
versteld van de kwaliteit die we telkens weer voorgeschoteld
krijgen. Ja, volgens het Gilde der Keurders van den Oud
Hollandschen Wogst denkt men in de rest van ons land nog steeds
dat ze ons met een worstje in het riet kunnen sturen, maar wij zijn
het zat. Wij willen serieus genomen worden, alleen wordt dat nog
steeds niet begrepen door onze tegenstanders. We waren zo blij dat
we niet in de Topklasse speelden, want dan hoefden we eindelijk de
opgewarmde lijken bij Rijnsburgse Boys niet meer te proeven, maar
in de huidige hoofdklasse kunnen ze er ook wat van.
Zo ook weer deze middag bij Odin 59. Aangekomen bij deze
geweldige amateurclub (we wisten de uitslag nog niet) stonden we
ongeveer een kleine drie kwartier te wachten tot onze bestelling
werd opgenomen. Een kleine drie uur later werd de bestelling
afgegeven. Ze hadden ‘m maar beter niet af kunnen geven, want het
ding was niet te vreten. En dan hebben we het nog niet eens over de
prijs/kwaliteitsverhouding gehad. Schandalig ! Twee euro is natuurlijk
niet normaal voor een droog broodje en een stuk vlees ertussen
in dat de naam wogs draagt, want het servet was nog vetter dan de
wogs zelf. Wij hebben het servet dan maar ook van ellende door de
mosterd gehaald, dan was het nog een beetje te kanen!
Hierbij dus een oproep aan al die andere fantastische clubs: EEN
WORST MOET VET ZIJN, en niet smaken naar schoenzool of je
dooie schoonmoeder, zoals afgelopen zaterdag. Door de vettigheid
wordt het broodje lekker klef. En daardoor loopt het vet en de saus
langs je vingers en door je snor of door je baard en langs de kraag
van je bloes of langs je sjaal en met een beetje pech langs je gulp.
Dan pas heb je een goeie worst. Dan is het broodje bijzaak en hoeft
het servet niet opgegeten te worden. Is dat duidelijk, geachte
Hoofdklassers ? Want anders worden we echt boos. We willen
gewoon weer het vet langs onze dikke vingers en daarna regelrecht
de mouwen van onze blauw-witte slagersjassen in voelen lopen.
We hebben toch nog de moeite genomen voor een beoordeling, de
cijfers zijn als volgt:
De wogst: een mager (maar dat is logisch) viertje
Het bgoodsje: een droog (maar dat is logisch) viertje
Het servetsje: een verzadigde (door de mostagt) 10
Bij de Christelijke Voetbalvereniging de Jodan Boys in Gouda was
het niveau hetzelfde. Alleen wonnen we daar met 3-1, dus dan wordt
de worst-score automatisch verdubbeld.
Een zeer positief puntje in Gouda was het bier-terras achter het
doel, op een meter van de reclameborden. Wat een uitkomst!
Gewoon met twee ijskouwe kletsen in de handen langs de lijn
voetbal kijken, net als vroeger, we voelden ons gewoon een beetje
thuis. Bedankt, en hulde hiervoor !
Heeft u nog tips, klachten, ideeen, suggesties, kritiek of iets anders
positiefs: laat het ons alsjeblieft weten. U krijgt zeker antwoord,
mail naar svquickboys@gmail.com
