Onze huidige voorzitter Huug van Duyn heeft altijd een QB-sjaal om. Rond het veld, in de bestuurskamer, in de kantine, overal zie je onze sympathieke huisarts met een mooie blauw-witte sjaal om lopen. Volgens geruchten draagt hij de sjaal ook als hij in bed ligt, en volgens diezelfde geruchten heeft hij zelfs een QB-sjaal om zijn nek getatoeerd, voor het geval hij de echte sjaal toch af moet doen. Wij twijfelen hier totaal niet aan ! Clubliefde, heet dat.
Wij kennen dat gevoel, want wij zouden het liefst ook de hele dag een sjaal om hebben. Dat gaat helaas niet, want het is erg lastig om als hersenchirurg of raketgeleerde (u ziet het, we hebben gestudeerd) je werk te doen met een sjaal om je nek. Gelukkig kunnen wij onze clubliefde op andere manieren botvieren. Zo hebben wij o.a. een blauw-witte badkamer, het huis is blauw-wit geschilderd (niet het hele huis natuurlijk, alleen het hout), de fietsen zijn blauw-wit (inclusief de fietstassen), lezen wij het Leidsch Dagblad alleen als er iets over QB in staat, is er in elke kinderkamer een QB-wandschildering aanwezig, en waren de kinderen eerder aangegeven bij QB als bij de bevolkingsadministratie. Dezelfde kinderen werden overigens al met het clublied toegezongen toen ze nog in mama’s buik zaten, en toen ze geboren werden was het eerste wat ze aankregen ……..u raadt het al: een QB-tenuetje ! De kinderen zijn tegenwoordig uitgedost met een blauw Kelme-trainingspak, een grijze QB-sweater, een QB-bodywarmer, een QB-muts en QB-wanten. En eigenlijk hebben wij een verschrikkelijke hekel aan voetbalschoenen met een kleurtje, maar die blauwwitte Nike’s voor die kleine waren toch wel erg mooi……
We kennen ook een gezonde rivaliteit jegens dat andere clubje uit ons mooie dorp. Zo werd de tekst op de oranje boodschappentassen die vorig jaar door de gemeente Katwijk werden uitgedeeld (Katwijk scoort…altijd) meteen gewijzigd in “Katwijk zuigt”, waarna de tassen bij het (plastic) vuil werden gedeponeerd. Tijdens EK’s en WK’s worden alleen de uit-tenues van het NL-elftal gedragen, en natuurlijk geen oranje. En als we dan toch per ongeluk langs de vuilnisbelt rijden (soms moet je wel) worden de kinderen vriendelijk doch dringend verzocht de andere kant op te kijken, anders zouden ze weleens met blindheid kunnen worden geslagen. Verder wordt er nooit voor oranje stoplichten geremd. En blauwe Rizla, geen oranje.
En dan zeggen sommige mensen nog dat Huug niet moet overdrijven, met z’n sjaal ! Nou, Huug, onze zegen heb je !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten